आत्मिक प्राणीहरू
(स्वर्गदूतहरू, शैतान तथा भूतप्रेतहरू)
सृष्टि, मानिस

सृष्टि आकस्मिकरूपमा बनेको होइन तर यो परमेश्‍वरको हातको कार्य हो। पवित्रशास्‍त्र बाइबलको उतपत्ति १:१ मा लेखिएको छ, “शुरुमा परमेश्‍वरले आकाश र पृथ्वी सृष्टि गर्नुभयो।” शुरूमा परमेश्‍वर बाहेक अरू कोही थिएन र केही थिएन। साथै सबै थोकहरूको शुरूआत थियो। शुरूमा परमेश्‍वर बाहेक अरू न कोही थियो न केही  कुराहरू नै। तर विचार गर्नुपर्ने कुरा के हो भने कसैले केही कुराको सृजना गर्नुपर्‍यो भने उसलाई त्यसका लागि आवश्यक थोक वा शाधनहरूको पहिला आवश्यकता पर्दछ। तर परमेश्‍वरले कुनै थोक र साधनहरू विना नै सम्पूर्ण सृष्टिको कार्य सम्पन्न गर्नुभयो। उहाँले वचनैद्वारा सबै सृष्टि सम्पन्न गर्नुभएको थियो। जस्तो हिब्रु ११:३ मा लेखिएको छ, “परमेश्‍वरको वचनद्वारा संसारहरू बनिए; यसकारण देखिएका कुराहरू देखा पर्ने कुराहरूद्वारा बनिएका होइनन्।” कुनै थोक विना सृष्टि गर्न उहाँको निम्ति असम्भव छैन। यर्मिया ३२:१७ मा लेखिएको छ, “हे प्रभु यहोवा, हेर्नुहोस्, तपाईंले आफ्नो ठूलो शक्ति र आफ्नो फैलाइएको पाखुराले आकाश र पृथ्वीलाई बनाउनुभयो; तपाईंका निम्ति कुनै कुरा पनि कठिन छैन।” यी सबै काम गर्न उहाँलाई कसैको सल्लाहको आवश्‍यकता थिएन। उहाँ सबै कुरा जान्नुहुन्छ। “आहा ! परमेश्‍वरको बुद्धि र ज्ञानरूपी धन कति गहिरो छ ! उहाँका न्यायहरू कति अथाह छन् र उहाँका मार्गहरू कति अगम्य !” (रोमी ११:३)

परमेश्‍वरले पृथ्वी सृष्टि गर्नुहुँदा पृथ्वी आकारविनको र शुन्य थियो। पृथ्वी अन्धकारले ढाकेको थियो। सारा पृथ्वी पानीले ढाकिएको थियो। परमेश्‍वरको आत्मा पानीमाथि चलिरहनुभएको थियो। परमेश्‍वर सृष्टिलाई पूर्णता दिन तयार भइरहनुभएको थियो। उहाँले सृष्टि गर्ने कार्य ६ दिनहरूमा समाप्त गर्नुभयो। सृष्टिको विवरण यस प्रकार छन्ः

पहिलो दिनः

पहिलो दिनमा उहावले प्रकाशको सृष्टि गर्नुभयो। उहाँले “उज्यालो होस्” भन्नुभयो, तब उज्यालो भइहाल्यो। सम्पूर्ण पृथ्वीमा प्रकाशको शुरुआत भयो। प्रकाशको श्रोत परमेश्‍वर हुनुहुन्छ। परमेश्‍वरले प्रकाशलाई वचनद्वारा सृष्टि गर्नुभयो। कुनै पनि साधन विना उहाँले प्रकाशको सृष्टि गर्नुभयो। तब उहाँले उज्यालो र अँध्यारोलाई छुट्याउनुभयो। उज्यालोलाई दिन र अँध्यारोलाई रात भन्नुभयो।

दोस्रो दिनः

परमेश्‍वरले दोस्रो दिनमा आकाश मण्डल सृष्टि गर्नुभयो। त्यसबेला पृथ्वीको सतह पानीले ढाकिएको थियो। उहाँले पानीलाई दुई भागमा विभाजन गर्नुभयो। एक भाग पृथ्वीको सतहमा र अर्को भाग वायुमण्डलमा। अनि बीचमा खुल्ला आकाशको सृष्टि गर्नुभयो। पानीको माथिल्लो भागले सम्पूर्ण पृथ्वीलाई ढाकेको थियो। अनि यस भागले घना पानीको मात्रा बोकेको थियो र उक्त भागको कारण पृथ्वीको वातावरण सुरक्षित र अनुकुल बनेको थियो।

तेस्रो दिनः

परमेश्‍वरले तेस्रो दिनमा अर्को अचम्मको कार्य गर्नुभयो। उहाँले आदेश दिनुभयो र त्यसको परिणाम स्वरूप पृथ्वीको सतहलाई ढाकिरहेको पानी एक ठाउँमा जम्मा भए, तब सुख्खा जमिन देखा पर्‍यो। त्यसबेला पृथ्वीमा कति ठूलो हलचल भयो होला। सर्वशक्तिमान परमेश्‍वरले आफ्नो सामर्थ्यद्वारा पृथ्वीको सृष्टि गरिरहनुभएको थियो।  अनि जमिनमा उहाँले आ–आफ्नै किसिमका बीउ भएका असङ्ख्य जातका बनस्पतिहरूको सृष्टि गर्नुभयो। ती अति सुन्दर थिए। बनस्पतिहरूको सृष्टिले पृथ्वीलाई अति सुन्दर तुल्यायो।

चौथो दिनः

परमेश्‍वरले चौथो दिनमा छक्क लाग्दा अरू कामहरू गर्नुभयो। उहाँले पृथ्वीको वातावरणलाई अझ अनुकुल र उपयोगी तुल्याउन प्रकाश र तापको श्रोत  सूर्यको सृष्टि गर्नुभयो जसले दिनमाथि प्रभुत्व गर्दथ्यो। साथेरातमा प्रभुत्व जमाउन चन्द्रमा सृष्टि गर्नुभयो। अनि असङ्ख्य ताराहरूको सृष्टि गर्नुभई अन्तरिक्षलाई भर्नुभयो। यसले गर्दा पृथ्वी बस्नलायकको हुन अझ अनुकुल बन्यो। मानव जीवनका निम्ति उपयोगी यी वस्तुहरूको सृष्टि पनि परमेश्‍वरले आफ्नो वचनैद्वारा गर्नुभएको थियो।

पाँचौं दिनः

परमेश्‍वरले पाँचौं दिनमा प्रथम पटक चलहल गर्ने जीवित प्राणीहरूको सृष्टि गर्नुभयो। समुद्र असङ्ख्य जातका जलजन्तुहरूले भरिए। ठूला–ठूला ह्‍वेल माछाहरूदेखि लिएर अति सुक्ष्म जलजन्तुहरू पानीमा चलहल गर्नथाले। विशाल रित्ता समुद्रहरू अब अत्यन्तै अद्‍भूत र मूल्यवान स्थान बने। साथै उहाँले खाली आकाशमा उड्ने अनेकौं जातका पंक्षीहरूको सृष्टि पनि यही दिनमा गर्नुभयो। बयानै गर्न नसकिने आवाजहरू दिने अनेकौं थरीका पंक्षीहरूको सृष्टिले पृथ्वीलाई अझ अद्‍भूत र बहुमूल्य बनायो। पृथ्वी अत्यन्तै सुन्दर र असल थियो।

छैटौं दिनः

परमेश्‍वरले छैटौं दिनमा अझ शक्तिशाली तथा क्षमतावान जन्तुहरूको सृष्टि गर्नुभयो। ती चाहिँ जमिनमा चलहल गर्ने अनेकौं थरिका जीव तथा जन्तुहरू थिए। ती पृथ्वीमा चलहल गर्न थाले। तिनका लागि पृथ्वीको वातावरण अनुकुल थियो। परमेश्‍वरले ती जीवजन्तुहरूलाई पनि वचनैद्वारा सृष्टि गर्नुभयो। बाइबलले हामीलाई बताउँदछ, “अनि परमेश्‍वरले भन्नुभयोः पृथ्वीले आफ्नो–आफ्नो जातिअनुसार जीवित प्राणी अर्थात् आफ्नो–आफ्नो जातिअनुसार घरेलु पशु, घस्रने जन्तु र पृथ्वीका वनपशु उत्पन्न गरोस् !” (उत्पत्ति १:२४)। सृष्टि अति सुन्दर र सिद्ध थियो। यी सबै उदेकका कार्यहरू परमेश्‍वरले कुन उद्देश्यको निम्ति सृष्टि गर्नुभएको थियो ?